گزارش اختصاصی | از سنگر خرمشهر تا حرم اهل‌بیت؛ روایت جاودانگی شهید مصطفی نبی‌لو

به گزارش ایثارنیوز، شهید مصطفی نبی‌لو در سال ۱۳۴۵ چشم به جهان گشود. دوران کودکی‌اش را در خانواده‌ای مؤمن و ساده‌زیست سپری کرد و از همان نوجوانی روحیه‌ای جهادی و انقلابی داشت. با آغاز جنگ تحمیلی، هنوز سال‌های جوانی را پشت سر نگذاشته بود که عازم جبهه‌های جنوب شد و در صف رزمندگان اسلام جای گرفت. در دوران دفاع مقدس بارها در عملیات‌های مختلف حضور یافت و به افتخار جانبازی نائل آمد. اما پایان جنگ برای او به معنای پایان رسالت نبود. پس از سال‌ها خدمت در نهادهای مردمی از جمله کمیته امداد امام خمینی(ره)، همچنان دلش در میدان جهاد می‌تپید و هر جا ندای مظلومی بلند می‌شد، حضورش معنا پیدا می‌کرد.

او در میان همرزمانش به تواضع، نظم و مهربانی شناخته می‌شد. زندگی‌اش بر پایه ایمان و خدمت به مردم استوار بود. دوستانش می‌گویند که در روزهای آرام پس از جنگ نیز، روح ناآرام مصطفی در جست‌وجوی میدان‌های خدمت بود. وقتی فتنه داعش در منطقه گسترش یافت، او بی‌درنگ داوطلبانه برای دفاع از حرم اهل بیت(ع) راهی سوریه شد. در نخستین اعزامش به عنوان مستشار نظامی و مسئول محور مهندسی رزمی در بخشی از جبهه‌های نبرد فعالیت می‌کرد. در سال ۱۳۹۵ در یکی از عملیات‌ها مجروح شد و در شمار جانبازان مدافع حرم قرار گرفت، اما این جراحت نتوانست مانع از ادامه مسیرش شود. او پس از بهبودی، بار دیگر برای چهارمین بار عازم میدان شد.

در همان روزهای آخر حضور در جبهه سوریه، جمله‌ای گفت که میان همرزمانش ماندگار شد: «به ما نگویید مدافعان حرم، ما زمینه‌ساز ظهوریم.» نبی‌لو ایمان داشت که این نبرد، ادامه همان جهاد دوران دفاع مقدس است و هدفش چیزی جز زمینه‌سازی برای ظهور امام زمان(عج) نیست. می‌گفت هر جا ندای مظلومی بلند شود، باید آنجا بود؛ چه در سوریه، چه در عراق و چه در فلسطین اشغالی.

مصطفی نبی‌لو در دوران حضورش در سوریه، روحی آرام و سرشار از ایمان داشت. در فاصله عملیات‌ها، قرآن تلاوت می‌کرد و بنا بر گفته یارانش، بیش از شصت مرتبه قرآن کریم را در همان مدت ختم کرده بود. عشق به قرآن و اهل بیت(ع) در گفتار و رفتارش موج می‌زد. همیشه لبخند بر لب داشت و همرزمانش او را «لبخند جبهه مقاومت» می‌نامیدند.

در مهرماه سال ۱۳۹۶، در جریان عملیات آزادسازی بوکمال در منطقه دیرالزور، هدف اصابت موشک تاو نیروهای تکفیری قرار گرفت و به شهادت رسید. پیکر مطهرش پس از انتقال به کشور، با شکوه فراوان در شهر قم تشییع شد. از این شهید والامقام سه فرزند به یادگار مانده است.

آخرین یادداشت شهید نبی‌لو، پیش از اعزام، همچنان بر صفحه دل‌ها نقش بسته است؛ نوشته‌ای ساده، اما آکنده از عشق الهی:
«آنقدر در می‌زنم این خانه را تا ببینم روی صاحب‌خانه را. به لطف خداوند باری‌تعالی مجدداً برای آستان‌بوسی و خدمت عمه‌سادات پذیرفته شدم. لذا از تمامی عزیزان حلالیت می‌طلبم و دعاگویتان خواهم بود. والعاقبةُ للمتقین. عبد تواب خدا، مصطفی نبی‌لو.»

او رفت تا بر عهدی که با خدا و اهل بیت(ع) بسته بود پایدار بماند. امروز، در سالگرد شهادتش، یاد و نام این مرد مؤمن و خستگی‌ناپذیر همچنان در میان همرزمانش زنده است و لبخند او، نشانه‌ای از ایمان و امید برای همه کسانی است که راه مقاومت را ادامه می‌دهند.